Ontdek hoe veranderende wetgeving CO2-rapportage verandert van een vrijwillig initiatief in een vereiste. Leer van LRQA's expert Olga Rivas over de uitdagingen, kansen en gevolgen voor organisaties en hun supply chains.
Jarenlang was emissierapportage grotendeels een vrijwillige inspanning, geleid door milieubewuste organisaties en gedreven door maatschappelijk verantwoord ondernemen. Tegenwoordig verandert het landschap echter snel. Met nieuwe wetgeving die vrijwillige initiatieven omzet in verplichte verplichtingen, worden organisaties geconfronteerd met een veranderde verantwoordingsomgeving - een omgeving die rigoureuze aandacht vraagt voor de uitstoot van broeikasgassen (BKG) in hun hele waardeketen, met name Scope 3. “Wetgeving is niet langer alleen maar een drijfveer voor conformiteit; het is een katalysator voor echte verandering”, zegt Olga. “Hoewel de verschuiving naar verplichte rapportage een uitdaging is, is het ook een krachtige kans voor bedrijven om zichzelf te positioneren als koplopers op het gebied van duurzaamheid.”
Belangrijke mijlpalen in de wetgeving voor koolstofrapportage
De weg van vrijwillige naar verplichte koolstofrapportage is bepaald door belangrijke mijlpalen in de wetgeving. Vroege regelgeving zoals het Kyoto-protocol en de Overeenkomst van Parijs legden de basis voor wereldwijde klimaatactie. De Overeenkomst van Parijs van 2015 markeerde een keerpunt en leidde tot een golf van duurzaamheidsbeloften van bedrijven die gehoor gaven aan de oproep om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5°C-2°C door de uitstoot aanzienlijk te verminderen.
Meer recentelijk stonden verplichte vereisten centraal. De Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD) van de Europese Unie is een belangrijke stap in de standaardisering van duurzaamheidsinformatie voor grote organisaties die actief zijn in de EU. Volgens deze richtlijn moeten organisaties vanaf 2024 rapporteren over milieueffecten, waaronder koolstofemissies, met behulp van een consistent raamwerk. Ook in de Verenigde Staten werkt de Securities and Exchange Commission (SEC) aan regels voor de openbaarmaking van informatie over het klimaat, met als doel duidelijke normen vast te stellen voor openbare organisaties voor de rapportage van broeikasgasemissies en klimaatrisico's. Deze mijlpalen zijn meer dan alleen regelgeving.
“Deze mijlpalen zijn meer dan wettelijke hindernissen; ze maken deel uit van een wereldwijde inspanning om verantwoording en meetbare actie te stimuleren,” legt Olga uit. “Door deze veranderingen te omarmen, kunnen organisaties bijdragen aan een gecoördineerde aanpak van klimaatverandering en er tegelijkertijd voor zorgen dat ze concurrerend blijven in een snel veranderend landschap.”
Wat drijft de verandering?
De verschuiving van vrijwillige naar verplichte rapportage wordt gedreven door verschillende belangrijke factoren. Een van de belangrijkste is de groeiende erkenning van klimaatgerelateerde risico's binnen de financiële sector. Investeerders zijn zich steeds meer bewust van deze risico's en eisen meer transparantie van bedrijven om hun levensvatbaarheid op lange termijn te beoordelen. “Investeerders willen gegevens die ze kunnen vertrouwen,” zegt Olga. “Transparante koolstofrapportage is nu een integraal onderdeel van de financiële besluitvorming en de gepercipieerde veerkracht van een organisatie.”
De vraag van het publiek naar verantwoording versnelt de verschuiving ook. Klanten, vooral jongeren, stemmen hun uitgaven af op duurzaamheidswaarden en verwachten van organisaties dat ze verantwoordelijkheid nemen voor hun ecologische voetafdruk. Ook regeringen erkennen de behoefte aan robuuste kaders om ervoor te zorgen dat emissiereducties in overeenstemming zijn met internationale doelstellingen, zoals die zijn vastgelegd in de Overeenkomst van Parijs.
“Verplichte rapportage gaat niet alleen over het voldoen aan wettelijke vereisten”, voegt Olga toe. “Het gaat erom te voldoen aan de toenemende verwachtingen van stakeholders en vertrouwen op te bouwen bij zowel consumenten als investeerders.”
Uitdagingen en kansen voor organisaties
Voor veel organisaties brengt de overgang naar verplichte CO2-rapportage zowel aanzienlijke uitdagingen als waardevolle kansen met zich mee. Het verzamelen en verifiëren van broeikasgasgegevens, met name voor scope 3 emissies, is een van de meest complexe aspecten van conformiteit. Scope 3 emissies zijn vaak afkomstig van activiteiten die buiten de directe controle van een organisatie vallen, waarbij tal van externe leveranciers en verschillende gegevensstandaarden betrokken zijn.
“Dit is waar veel organisaties mee worstelen,” zegt Olga. “Nauwkeurige gegevensverzameling vereist meer dan technologie; het vereist samenwerking, consistentie en soms een heroverweging van de manier waarop leveranciersrelaties worden beheerd.”
Ondanks deze uitdagingen kunnen organisaties die investeren in robuuste rapportagekaders aanzienlijke voordelen behalen. Organisaties die het voortouw nemen op het gebied van rapportage en reductie van broeikasgassen kunnen hun reputatie verbeteren, overeenstemming bereiken met investeerders die geïnteresseerd zijn in duurzaamheid en mogelijkheden ontdekken om hun activiteiten te optimaliseren en kosten te verlagen. “De beloningen om dit goed te doen zijn enorm,” merkt Olga op. “Door nu te handelen, kunnen bedrijven zichzelf positioneren als pioniers op een gebied dat cruciaal wordt voor succes op lange termijn.”
Impact op supply chains
Verplichte rapportage heeft verstrekkende gevolgen voor supply chains. Aangezien Scope 3-emissies vaak een aanzienlijk deel van de koolstofvoetafdruk van een organisatie uitmaken, moeten bedrijven de transparantie en verantwoordingsplicht uitbreiden naar hun hele waardeketen. Deze toegenomen aandacht zal naar verwachting de vraag naar leveranciersbetrokkenheid, gegevensverzameling en samenwerking vergroten.
“Betrokkenheid bij de supply chain is niet langer optioneel”, legt Olga uit. “Het is een noodzakelijke stap om aan de vereisten voor rapportage te voldoen en emissiereducties te stimuleren. Organisaties die sterke relaties opbouwen met hun leveranciers zullen niet alleen conformiteit bereiken, maar ook gedeelde waarde en innovatie creëren.”
Door nauw samen te werken met leveranciers vinden organisaties manieren om de nauwkeurigheid van gegevens te verbeteren en gezamenlijke initiatieven voor emissiereductie te implementeren. Deze inspanningen zijn essentieel om zinvolle vooruitgang te boeken op het gebied van Scope 3 emissies en om te voldoen aan de net-zero verplichtingen.
Om de complexiteit van de verplichte CO2-rapportage te doorstaan, zijn expertise en een aanpak op maat nodig. “Bij LRQA werken we samen met organisaties om de duidelijkheid en ondersteuning te bieden die ze nodig hebben,” zegt Olga. “Of het nu gaat om broeikasgasverificatie, Scope 3 beoordelingen of begeleiding bij veranderende raamwerken, we zijn er om bedrijven te helpen uitdagingen op het gebied van conformiteit om te zetten in groeikansen.”
Door technische expertise te combineren met een diepgaand begrip van het regelgevingslandschap, stelt LRQA organisaties in staat om soepel over te stappen naar dit nieuwe tijdperk van verantwoording, waarbij onderweg veerkracht en geloofwaardigheid worden opgebouwd.
Lees meer over hoe LRQA uw reis kan ondersteunen:
Neem contact op
