COP29: วิธีที่มีประสิทธิภาพในการลดคาร์บอนในห่วงโซ่อุปทาน

ห่วงโซ่อุปทานมักคิดเป็นสัดส่วนที่ใหญ่ที่สุดของการปล่อยก๊าซเรือนกระจก (GHG) ของบริษัท โดยเฉพาะการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากกิจกรรมทางอ้อมในขั้นต้น แม้จะเป็นเช่นนั้นบริษัทไม่ถึง 15% ที่ตั้งเป้าหมายการลดการปล่อยก๊าซขั้นต้นที่สำคัญทำให้โอกาสในการดำเนินการต่างๆ ยังไม่ได้ถูกใช้ประโยชน์ 

องค์กรต่างๆ ต้องมีการเปลี่ยนแปลงวิธีคิด การลดการปล่อยคาร์บอนในห่วงโซ่อุปทานไม่ใช่เพียงความท้าทายเท่านั้น แต่ยังเป็นโอกาสในการสร้างสรรค์นวัตกรรม ขับเคลื่อนประสิทธิภาพ และสร้างความยืดหยุ่น COP29 จะมีบทบาทสำคัญในการกำหนดบริบทที่ธุรกิจต่างๆ คาดว่าจะต้องรับมือกับความท้าทายดังกล่าว และกระตุ้นให้เกิดความจำเป็นในการจัดการกับการปล่อยมลพิษตามขอบเขต 3 มีส่วนร่วมกับซัพพลายเออร์อย่างมีประสิทธิผล และนำทางภูมิทัศน์ด้านกฎระเบียบที่ซับซ้อน ดังที่จะกล่าวถึงด้านล่าง 

การปลดล็อคและทำความเข้าใจขอบเขตการปล่อยก๊าซ 3

การปล่อยมลพิษขอบเขต 3 เกิดจากกิจกรรมที่อยู่นอกเหนือการควบคุมโดยตรงของบริษัท เช่น การสกัดวัตถุดิบ กระบวนการผลิต และการขนส่งภายในห่วงโซ่คุณค่า การปล่อยมลพิษเหล่านี้มักมีปริมาณมากกว่าการปล่อยมลพิษจากการดำเนินงานหลายเท่า แต่บริษัทหลายแห่งยังคงไม่เข้าใจหรือไม่ได้วัดค่าการปล่อยมลพิษเหล่านี้ 

ขั้นตอนแรกในการแก้ไขปัญหาการปล่อยมลพิษเหล่านี้คือการวัดผลที่ชัดเจน บริษัทต่างๆ จะต้องสร้างฐานข้อมูลที่ครอบคลุมของการปล่อยมลพิษในห่วงโซ่คุณค่าของตน ซึ่งต้องมีการรวบรวมข้อมูลอย่างละเอียดและแม่นยำ โดยควรเก็บรวบรวมโดยตรงจากซัพพลายเออร์ โปรแกรมการประเมิน เช่นโปรแกรมการจัดหาที่รับผิดชอบของ ERSA ของ LRQAนำเสนอแนวทางที่มีโครงสร้างชัดเจน ช่วยให้ธุรกิจต่างๆ สามารถประเมินประสิทธิภาพของซัพพลายเออร์ตามเกณฑ์การปล่อยมลพิษได้  

เมื่อใช้ร่วมกับซอฟต์แวร์วิเคราะห์ห่วงโซ่อุปทาน เช่น แพลตฟอร์ม EiQ ของ LRQA บริษัทต่างๆ จะสามารถรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลการปล่อยมลพิษควบคู่ไปกับปัจจัยเสี่ยงอื่นๆ เพื่อระบุจุดเสี่ยงและกำหนดลำดับความสำคัญของการดำเนินการ เมื่อมีฐานข้อมูลพื้นฐานที่ถูกต้องแล้ว การกำหนดเป้าหมายที่ทะเยอทะยานก็จะกลายเป็นขั้นตอนต่อไป ตัวอย่างเช่น โครงการ Science-Based Targets (SBTi)จัดทำกรอบการทำงานเพื่อแนะนำธุรกิจต่างๆ ในการจัดแนวทางเป้าหมายในการลดการปล่อยมลพิษให้สอดคล้องกับเป้าหมายด้านสภาพภูมิอากาศโลก  

ที่สำคัญ การมีส่วนร่วมของผู้นำยังมีความจำเป็นอีกด้วย บริษัทที่อยู่ภายใต้การกำกับดูแลด้านการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในระดับคณะกรรมการมีแนวโน้มที่จะกำหนดเป้าหมายในขอบเขต 3 มากกว่าบริษัทที่ไม่มีคณะกรรมการเกือบ 5 เท่าการจัดการการปล่อยมลพิษในขอบเขต 3 ไม่ใช่แค่การปฏิบัติตามเท่านั้น แต่ยังเป็นการลงทุนเชิงกลยุทธ์และจำเป็นต้องมีข้อมูลในระดับนั้น เมื่อบริษัทต่างๆ บูรณาการมาตรวัดการปล่อยมลพิษเข้าในการตัดสินใจจัดซื้อและปฏิบัติการ บริษัทต่างๆ จะได้รับประโยชน์จากการมองเห็นที่เพิ่มขึ้น ปรับกระบวนการให้คล่องตัวขึ้น และสร้างความไว้วางใจที่แข็งแกร่งขึ้นกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย  

ยิ่งไปกว่านั้น การมีส่วนร่วมกับซัพพลายเออร์เพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในขอบเขตที่ 3 จะทำให้ธุรกิจสามารถปลดล็อกผลประโยชน์ระยะยาวที่สำคัญได้ เช่น ความยืดหยุ่นของห่วงโซ่อุปทานที่ดีขึ้น การเข้าถึงแหล่งเงินทุนสีเขียว และการปฏิบัติตามกฎระเบียบที่ดีขึ้น การนำแนวทางนี้มาใช้ไม่เพียงแต่จะช่วยลดความเสี่ยงเท่านั้น แต่ยังสร้างโอกาสใหม่ๆ สำหรับนวัตกรรม การประหยัดต้นทุน และความเป็นผู้นำในตลาดในเศรษฐกิจที่ลดการปล่อยคาร์บอนอย่างรวดเร็วอีกด้วย 

การมีส่วนร่วมของซัพพลายเออร์: เครื่องมือสำคัญในการเปลี่ยนแปลง 

เนื่องจากห่วงโซ่อุปทานมีการปล่อยมลพิษจำนวนมาก การมีส่วนร่วมของซัพพลายเออร์ที่มีประสิทธิผลจึงมีความจำเป็น อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่เรื่องง่าย โดยเฉพาะในภูมิภาคที่มีกฎระเบียบและระดับความเชี่ยวชาญด้านเทคนิคหรืออุปสรรคด้านโลจิสติกส์น้อยกว่าหรือแตกต่างกัน บริษัทต่างๆ สามารถใช้กลยุทธ์ต่อไปนี้เพื่อขับเคลื่อนความร่วมมือของซัพพลายเออร์: 

• การฝังเป้าหมายด้านสภาพอากาศไว้ใน
  
  กระบวนการจัดซื้อจัดจ้าง กระบวนการจัดซื้อจัดจ้างถือเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสูงสุดอย่างหนึ่งในการทำให้ซัพพลายเออร์สอดคล้องกับเป้าหมายด้านความยั่งยืนขององค์กร โดยการฝังเกณฑ์ด้านสภาพอากาศไว้ในสัญญากับซัพพลายเออร์ การประมูล และกรอบการประเมิน บริษัทต่างๆ สามารถกำหนดความคาดหวังที่ชัดเจนได้ จรรยาบรรณซัพพลายเออร์และคำขอเสนอ (RFP) สามารถกำหนดให้มีการรายงานการปล่อยมลพิษและการลดการปล่อยมลพิษเป็นข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับความร่วมมือ 
  
  แนวทางนี้ไม่เพียงแต่ขับเคลื่อนความรับผิดชอบเท่านั้น แต่ยังช่วยให้แน่ใจว่าซัพพลายเออร์มีแรงจูงใจที่จะปรับการดำเนินงานให้สอดคล้องกับเป้าหมายด้านสภาพอากาศของบริษัท ตัวอย่างเช่น การให้เงื่อนไขพิเศษแก่ซัพพลายเออร์ที่แสดงให้เห็นถึงความคืบหน้าที่สำคัญในการลดการปล่อยคาร์บอนสามารถกระตุ้นให้เกิดการดำเนินการที่กว้างขึ้นในห่วงโซ่คุณค่า 
  
  
• การสร้างศักยภาพของซัพพลายเออร์
  
  ในหลายกรณี ซัพพลายเออร์ โดยเฉพาะในตลาดเกิดใหม่ ต้องเผชิญกับช่องว่างด้านความรู้และทรัพยากรเมื่อต้องลดการปล่อยก๊าซ บริษัทต่างๆ สามารถเชื่อมช่องว่างเหล่านี้ได้ด้วยการสนับสนุนที่ปรับแต่งได้ เช่น โปรแกรมการฝึกอบรม ความช่วยเหลือด้านเทคนิค และวัสดุในท้องถิ่น
  
  ตัวอย่างเช่นUnilever ได้ริเริ่มการมีส่วนร่วมของซัพพลายเออร์โดยให้คำแนะนำแบบปฏิบัติจริงและเครื่องมือเฉพาะภูมิภาคเพื่อช่วยให้ซัพพลายเออร์วัด รายงาน และลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ความพยายามเหล่านี้มีผลกระทบโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคำนึงถึงอุปสรรคทางวัฒนธรรมและด้านโลจิสติกส์ ซึ่งจะทำให้มั่นใจได้ว่าความพยายามด้านความยั่งยืนนั้นครอบคลุมและมีประสิทธิภาพ 
  
  
• การใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีเพื่อความโปร่งใส
  
  เทคโนโลยีสามารถมีบทบาทสำคัญในการมีส่วนร่วมของซัพพลายเออร์และการจัดการการปล่อยมลพิษ แพลตฟอร์มดิจิทัลช่วยให้บริษัทต่างๆ รวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลการปล่อยมลพิษจากซัพพลายเออร์ได้ในระดับขนาดใหญ่ ในขณะที่บล็อคเชนช่วยให้ติดตามวัสดุได้อย่างปลอดภัยและโปร่งใส
  
  ในทำนองเดียวกัน อุปกรณ์อินเทอร์เน็ตออฟธิงส์ (ฮาร์ดแวร์ที่สามารถส่งข้อมูลผ่านอินเทอร์เน็ตหรือเครือข่ายอื่นๆ) จะตรวจสอบการใช้พลังงาน ของเสีย และการปล่อยมลพิษแบบเรียลไทม์ ซึ่งให้ข้อมูลเชิงลึกที่มีค่าเกี่ยวกับประสิทธิภาพการดำเนินงาน เทคโนโลยีใหม่ๆ เช่น การวิเคราะห์ขั้นสูง การสร้างแบบจำลองเชิงทำนาย และเทคโนโลยีฝาแฝดดิจิทัลสามารถช่วยให้ธุรกิจเพิ่มประสิทธิภาพด้านโลจิสติกส์ ลดของเสีย และระบุกลยุทธ์ที่คุ้มต้นทุนสำหรับการลดการปล่อยมลพิษได้
   
• การแบ่งกลุ่มและกำหนดลำดับความสำคัญของซัพพลายเออร์ ซัพพลายเออร์
  
  ไม่ใช่ทุกรายที่มีส่วนสนับสนุนการปล่อยคาร์บอนของบริษัทเท่ากัน การแบ่งกลุ่มซัพพลายเออร์ตามความเข้มข้นของการปล่อยคาร์บอนหรือความสำคัญเชิงกลยุทธ์จะช่วยให้บริษัทสามารถมุ่งเน้นความพยายามไปที่จุดที่จะส่งผลกระทบสูงสุดได้ ซัพพลายเออร์ที่มีผลกระทบสูงหรือในภาคส่วนที่ปล่อยคาร์บอนเข้มข้น เช่น วัตถุดิบและการผลิต ควรได้รับการจัดลำดับความสำคัญในการมีส่วนร่วมและความพยายามสร้างขีดความสามารถ
  
  สำหรับซัพพลายเออร์ที่มีอิทธิพลโดยตรงจำกัด บริษัทสามารถร่วมมือกันภายในโครงการริเริ่มของภาคส่วนหรือจัดตั้งกลุ่มผู้ซื้อร่วมกันเพื่อขยายความต้องการแนวทางปฏิบัติที่ยั่งยืน พันธมิตรเหล่านี้จะช่วยเสริมความแข็งแกร่งและช่วยให้ห่วงโซ่อุปทานในอุตสาหกรรมต่างๆ สอดคล้องกับเป้าหมายการลดการปล่อยคาร์บอนร่วมกัน

การนำทางภูมิทัศน์ด้านกฎระเบียบ

บริบทคือสิ่งสำคัญที่สุด และธุรกิจต่างๆ จำเป็นต้องใช้กลยุทธ์ในการลดการปล่อยคาร์บอนโดยคำนึงถึงกฎระเบียบที่เกี่ยวข้องอย่างเคร่งครัด เมื่อกฎระเบียบเกี่ยวกับการรายงานการปล่อยมลพิษเข้มงวดขึ้น บริษัทต่างๆ จะต้องเตรียมพร้อมที่จะปฏิบัติตามข้อกำหนดที่เข้มงวดยิ่งขึ้น กรอบงานสำคัญที่กำหนดแนวทางการลดการปล่อยคาร์บอนทั่วโลก ได้แก่: 

• คำสั่งการรายงานความยั่งยืนขององค์กร (CSRD):เริ่มตั้งแต่ปี 2024 คำสั่ง CSRD ของสหภาพยุโรปกำหนดให้บริษัทต่างๆ เปิดเผยข้อมูลความยั่งยืนโดยละเอียด รวมถึงการปล่อยก๊าซเรือนกระจกขอบเขต 3 ทำให้ความโปร่งใสกลายเป็นลำดับความสำคัญที่ไม่สามารถต่อรองได้ 
• กฎการเปิดเผยข้อมูลด้านสภาพภูมิอากาศของ SEC ของสหรัฐอเมริกา:กฎนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ผู้ลงทุนมีมุมมองที่ครอบคลุมมากขึ้นเกี่ยวกับความเสี่ยงด้านสภาพภูมิอากาศขององค์กร ช่วยให้พวกเขาสามารถตัดสินใจอย่างรอบรู้โดยพิจารณาจากผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมทั้งหมดของบริษัท
• คณะกรรมการมาตรฐานความยั่งยืนระหว่างประเทศ (ISSB): ISSB จะผลักดันความสอดคล้องในการเปิดเผยการปล่อยมลพิษโดยกำหนดมาตรฐานการรายงานความยั่งยืนระดับโลก ซึ่งจะช่วยลดการแยกส่วนในตลาดต่างๆ
• การตรวจสอบความยั่งยืนขององค์กรอย่างรอบด้าน (CSDDD): CSDDD กำหนดให้บริษัทต่างๆ ต้องดำเนินการแก้ไขผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสังคมทั่วทั้งห่วงโซ่คุณค่า โดยการปล่อยก๊าซเรือนกระจกขอบเขต 3 ถือเป็นประเด็นสำคัญเนื่องจากมีส่วนทำให้เกิดรอยเท้าคาร์บอนอย่างมีนัยสำคัญ 

การจัดแนวทางเชิงรุกกับกฎระเบียบเหล่านี้ไม่เพียงแต่รับประกันการปฏิบัติตามเท่านั้น แต่ยังทำให้บริษัทต่างๆ เป็นผู้นำด้านความยั่งยืน ดึงดูดการลงทุนและความไว้วางใจของผู้บริโภคอีกด้วย 

นอกเหนือจากหน่วยงานกำกับดูแลแล้ว ความร่วมมือกับรัฐบาล องค์กรที่ไม่ใช่ภาครัฐ และเพื่อนร่วมอุตสาหกรรมก็มีความสำคัญเท่าเทียมกัน โครงการริเริ่มต่างๆ เช่นTransform to Net Zeroและ SBTi มอบแพลตฟอร์มสำหรับนวัตกรรมและการกำหนดมาตรฐานข้ามภาคส่วน แรงจูงใจจากรัฐบาล เช่น การกำหนดราคาคาร์บอน เงินอุดหนุนสำหรับเทคโนโลยีสะอาด และการเปิดเผยข้อมูลการปล่อยมลพิษภาคบังคับ ช่วยเร่งการดำเนินการโดยสร้างแรงผลักดันทางการเงินและกฎระเบียบเพื่อความยั่งยืน  

มองไปข้างหน้า: ความรับผิดชอบร่วมกัน 

การลดการปล่อยคาร์บอนในห่วงโซ่อุปทานถือเป็นความท้าทายที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งในยุคสมัยของเรา แต่ยังเป็นโอกาสอันทรงพลังสำหรับการเปลี่ยนแปลงอีกด้วย โดยให้ความสำคัญกับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกตามขอบเขตที่ 3 ผนวกความยั่งยืนเข้าในกระบวนการจัดซื้อจัดจ้าง และใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีและความร่วมมือ บริษัทต่างๆ สามารถเปลี่ยนความทะเยอทะยานให้กลายเป็นการกระทำได้  

เนื่องจาก COP29 การเงินจากภาคเอกชนและการลดลงของความสามารถในการรับมือกับสภาพอากาศ ทำให้เกิดการมุ่งมั่นอย่างจริงจังมากขึ้นต่อสภาพอากาศ ธุรกิจต่างๆ จึงต้องยอมรับการลดการปล่อยคาร์บอนในห่วงโซ่อุปทานให้เป็นสิ่งจำเป็นเชิงกลยุทธ์ ความสำเร็จต้องอาศัยความเป็นผู้นำที่กล้าหาญ แนวทางที่สร้างสรรค์ และการมุ่งเน้นอย่างไม่ลดละต่อความร่วมมือ 

ค้นหาว่า LRQA สามารถช่วยแก้ไขผลกระทบของความท้าทาย ESG ต่อธุรกิจของคุณได้อย่างไร  

เรียนรู้เพิ่มเติม